ΠΑΙΔΙΚΗ ΦΥΣΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Παιδική Φυσιοθεραπεία

 Η φυσιοθεραπεία στα παιδιά που παρουσιάζουν κινητική καθυστέρηση (λόγω διαφόρων διαταραχών) έχει ως βασικό εργαλείο ανάπτυξης της θεραπευτικής προσέγγισης την αξιολόγηση. 

 Η αξιολόγηση με βάση φυσιολογικά αναπτυξιακά στάδια, θα κατευθύνουν τον φυσιοθεραπευτή στον προσδιορισμό του θεραπευτικού προγράμματος και των στόχων που θα τεθούν. 

 Παράλληλα η σωστή ενημέρωση και η εκπαίδευση των γονέων, χωρίς να χάνουν το ρόλο τους ως γονείς αποτελούν κύριο παράγοντα στην προώθηση της υγείας και της ανάπτυξης του παιδιού. Η θετική επίδραση της οικογένειας στην ανάπτυξη του παιδιού βασίζεται στην σχέση που δημιουργείται μεταξύ των μελών της οικογένειας και των θεραπευτών, και τον ενεργό ρόλο των γονέων στην ανάπτυξη των στόχων και της θεραπευτικής στρατηγικής. Σήμερα δεν υπάρχει συγκεκριμένη και μοναδική θεραπεία για κάθε τύπο ή τύπους κινητικής δυσλειτουργίας παρόλο που υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός μεθόδων και προσεγγίσεων που όμως συχνά χρησιμοποιούνται κατά τρόπο στερεότυπο. ειδικός φυσιοθεραπευτής είναι αυτός που μέσα από την προσωπική επιστημονική εξέλιξη του θα καθορίσει το σχέδιο αποκατάστασης το οποίο πρέπει να είναι εξατομικευμένο και να επαναπροσδιορίζεται όποτε χρειαστεί.

Τι αντιμετωπίζουμε

Παιδική εγκεφαλική:

- Τετραπληγία

- Διπληγία

- Αθέτωση

- Δυστονία

- Αταξία

- Μυασθένειες - μυϊκή δυστροφία

- Παθήσεις του περιφερικού νευρικού συστήματος. Μαιευτική παράλυση

- Αρθρογρίπωση, ρευματοειδής αρθρίτιδα, συγγενές μυϊκό ραιβόκρανο.

Εγκεφαλική Παράλυση

 Η παιδική εγκεφαλική παράλυση είναι μια σταθερή αλλά τροποποιήσιμη διαταραχή που οφείλεται σε μια εγκεφαλική βλάβη η οποία εγκαθίσταται πριν την νευρολογική ωρίμανση του εγκεφάλου.

 Το κύριο σύμπτωμα , που μπορεί να διαγνωστεί πρώτο , είναι η καθυστέρηση της κινητικής εξέλιξης του βρέφους, όπου στον μεγαλύτερο αριθμό των περιπτώσεων συνυπάρχει με προβλήματα και σε άλλους τομείς ανάπτυξης, τα οποία μπορεί να μην είναι ευδιάκριτα από την αρχή , αλλά παίζουν καθοριστικό ρόλο στη δόμηση της προσωπικότητας του παιδιού και του ενήλικα αργότερα. Τα προβλήματα αυτά αφορούν την αντίληψη και οργάνωση τόσο της κίνησης σε λειτουργία όσο και της εμπειρίας σε μάθηση και γνώση.

 Μετά απ΄ όλα είναι φανερό το πόσο αναγκαία είναι η έγκαιρη διάγνωση ώστε η πρώιμη παρέμβαση στο πρόβλημα να εξασφαλίσει καλύτερη πρόγνωση

 Ωστόσο δεν αρκούν η έγκαιρη διάγνωση και η πρώιμη παρέμβαση όπου αυτά από μόνα τους δεν αρκούν για να οδηγήσουν στην ανάπτυξη και δημιουργία ενός ατόμου με υγιή και ολοκληρωμένη προσωπικότητα αν δεν αντιμετωπιστούν συνολικά και οργανωμένα όλες οι ανάγκες του παιδιού και της οικογένειας που μέσα σε αυτή μεγαλώνει.

 Αυτό που δεν πρέπει να παραβλέπει η ομάδα αποκατάστασης (ιατρός – θεραπευτές), η οικογένεια, το σχολείο, είναι το παιδί με κάποια προβλήματα δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από ένα παιδί σαν όλα τα άλλα, που όμως έχει ανάγκη από μια ιδιαίτερη φροντίδα και προσέγγιση. Τα πρώτα τρυφερά χρόνια της ζωής του μαζί με την κινητική εξέλιξη και την ανάπτυξη των γνωστικών του λειτουργιών, δομείται και ο ψυχισμός του που αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά , αν όχι το σημαντικότερο, κριτήριο για την πρόγνωση της εξέλιξης του. Η εικόνα που σχηματίζει το παιδί για τον εαυτό του είναι η αφετηρία της κοινωνικοποίησης και ένταξης του αυριανού ενήλικα στο κοινωνικό σύνολο , όπου είναι ουσιαστικό μακροπρόθεσμος στόχος κάθε θεραπευτικής προσέγγισης.

 Για να γίνει πραγματικότητα πρέπει η θεπαπευτική προσέγγιση να δίνει έμφαση στις ανάγκες του παιδιού και να του δίνει την ευκαιρία που χρειάζεται για ανεξαρτητοποίηση, κίνηση παιχνίδι και εξερεύνηση του κόσμου γύρω του